قدمت پنج هزار ساله جهله
جهله به‌طورکلی به شکل کوزه‌ای گرد با دهانه کوچک و سطح صاف ساخته می‌شود. این ظرف سفالی سنتی دارای سطحی بدون لعاب است که اغلب بارنگ‌های طبیعی موجود در خاک منطقه ساخته می‌شود. جهله به دلیل عدم لعاب‌کاری، توانایی نگهداری آب‌خنک در روزهای گرم را دارد. این ویژگی به دلیل تبخیر آب از سطح ظرف و خنک شدن مایع درون آن است. نمونه‌هایی از این فرم خاص در کشورهای واقع در شرق آفریقا و هم‌چنین در کشور هندوستان، سفالینه‌هایی چون جهله دیده‌شده است.

هنر سفالگری در ایران قدمتی بیش از ۵ هزار سال دارد و شواهد تاریخی نشان می‌دهند که از دوران پیش‌ازتاریخ، ساخت سفال در مناطق مختلف ایران رایج بوده است. در خصوص جهله میناب، با توجه به این‌که میناب و نواحی اطراف آن از مراکز مهم تمدن‌های کهن در جنوب ایران بوده‌اند، می‌توان تصور کرد که سفال‌گری و ساخت ظرف‌های مشابه جهله در این منطقه سابقه‌ای بسیار طولانی دارد.

بااین‌حال، نمی‌توان به‌طور قطعی گفت که جهله میناب به‌طور خاص ۵ هزار سال قدمت دارد، اما ساخت و استفاده از سفال‌های مشابه در مناطق جنوبی ایران به دوران باستانی بازمی‌گردد. درواقع، کشف آثار سفالی در این منطقه که به بیش از ۵ هزار سال قبل می‌رسند، نشان‌دهنده این است که هنر سفال‌گری و استفاده از ظروف سفالی در این منطقه دارای ریشه‌های بسیار کهنی است.